Po wybuchu Powstania na Słowacji brakowało ciężkiego uzbrojenia, rozpoczęto więc budowę improwizowanych pociągów pancernych. Budowane były w oparciu o czechosłowackie założenia sprzed II Wojny Światowej, oraz doświadczenia niemieckie i sowieckie z okresu wojny.
Rozkaz na budowę pociągu pancernego Štefánik wydano 4 września 1944 r. W jego budowie brał udział ppłk. Štefan Čáni i ppłk. Hugo Wainberger. Budowa realizowana była w warsztatach Kolei Słowackich w Zwoleniu. Pierwszy pociąg ukończono w rekordowym czasie 14 dni, drugi Hurban nawet w jedenastu. Łącznie z trzecim pociągiem Masaryka, pociągi zostały zbudowane w ciągu pięciu tygodni. Štefánik i Hurban były pierwszymi pociągami, które wzięły udział w walkach na początku października 1944 r. Štefánik koło Starej Kremnički i Hurban koło Čremošna. Štefánik działał głównie na południowo-zachodnim odcinku frontu.
Zwoleńskim robotnikom i kolejarzom brakowało fachowej dokumentacji, brakowało materiału, zwłaszcza grubych blach do uzbrojenia lokomotyw i wagonów. Do opancerzenia pierwszych dwóch pociągów użyto blachy kotłowej.
W ostatnich dniach oporu powstańczej armii pociągi koncentrowały się w rejonie Harmanec – Uľanka, skąd ich załogi odeszły i stały się łupem wojsk niemieckich po klęsce powstania.
Po zakończeniu wojny na Słowację powróciły dwa wagony pancerne. Jeden wagon został zezłomowany, drugi został zrekonstruowany i zachowany w Zwoleniu, pierwotnie dla dworca kolejowego, dziś na terenie ŽOS Zvolen.
W 2014 roku, po latach spędzonych na torach, ważnych prezentacjach i kilku pokazach bojowych, improwizowany pociąg pancerny Štefánika powrócił do Bańskiej Bystrzycy i stał się stałą częścią Skansenu Ciężkiej Techniki Bojowej w kompleksie Pamięci SNP.
Po wybuchu Powstania na Słowacji brakowało ciężkiego uzbrojenia, rozpoczęto więc budowę improwizowanych pociągów pancernych. Budowane były w oparciu o czechosłowackie założenia sprzed II Wojny Światowej, oraz doświadczenia niemieckie i sowieckie z okresu wojny.
Rozkaz na budowę pociągu pancernego Štefánik wydano 4 września 1944 r. W jego budowie brał udział ppłk. Štefan Čáni i ppłk. Hugo Wainberger. Budowa realizowana była w warsztatach Kolei Słowackich w Zwoleniu. Pierwszy pociąg ukończono w rekordowym czasie 14 dni, drugi Hurban nawet w jedenastu. Łącznie z trzecim pociągiem Masaryka, pociągi zostały zbudowane w ciągu pięciu tygodni. Štefánik i Hurban były pierwszymi pociągami, które wzięły udział w walkach na początku października 1944 r. Štefánik koło Starej Kremnički i Hurban koło Čremošna. Štefánik działał głównie na południowo-zachodnim odcinku frontu.
Zwoleńskim robotnikom i kolejarzom brakowało fachowej dokumentacji, brakowało materiału, zwłaszcza grubych blach do uzbrojenia lokomotyw i wagonów. Do opancerzenia pierwszych dwóch pociągów użyto blachy kotłowej.
W ostatnich dniach oporu powstańczej armii pociągi koncentrowały się w rejonie Harmanec – Uľanka, skąd ich załogi odeszły i stały się łupem wojsk niemieckich po klęsce powstania.
Po zakończeniu wojny na Słowację powróciły dwa wagony pancerne. Jeden wagon został zezłomowany, drugi został zrekonstruowany i zachowany w Zwoleniu, pierwotnie dla dworca kolejowego, dziś na terenie ŽOS Zvolen.
W 2014 roku, po latach spędzonych na torach, ważnych prezentacjach i kilku pokazach bojowych, improwizowany pociąg pancerny Štefánika powrócił do Bańskiej Bystrzycy i stał się stałą częścią Skansenu Ciężkiej Techniki Bojowej w kompleksie Pamięci SNP.
