Podwójny tunel kolejowy pod Wałbrzychem w województwie dolnośląskim. Tunele zlokalizowane są pod górą Mały Wołowiec (720 m n.p.m.), w południowo-wschodniej części Gór Wałbrzyskich w paśmie Gór Czarnych pomiędzy miejscowościami Wałbrzych i Jedlina-Zdrój na trasie kolejowej z Wałbrzycha do Kłodzka. Są jednymi z najdłuższych tuneli w Polsce. Są to dwa równoległe, proste, jednotorowe, jednotorowe tunele kolejowe drążone pod Małym Wołowcem (720 m n.p.m.). Pierwszy tunel o długości 1560 m wydrążono w latach 1876-1879. Drugi, równoległy, o rekordowej długości 1601 m, został wykopany w latach 1907–1912. Wloty tunelu znajdują się na wysokości 535 i 540 m n.p.m., a ich spadek w kierunku południowo-wschodnim wynosi 3,12 na mila. Maksymalna głębokość tuneli z powierzchni to 181 m. Tunele wykonane są z bloków kamiennych, częściowo z cegły klinkierowej, a czasem z elementami żelbetowymi. Portale wlotów do tunelu wykończono w kamiennej obudowie z klinów. Tunele mają kształt eliptyczny, szerokość 4,8m, wysokość 5,8m. Po bokach tuneli wykonano kilka wyjść i wnęk rewizyjnych odwodnienia tunelu. W celu odprowadzenia spalin wywiercono w skale w skale szyb wentylacyjny (komin), a pomiędzy równoległymi tunelami wykonano pięć punktów łączących (z czego trzy pozostają otwarte do dnia dzisiejszego), które na jednocześnie stanowią awaryjne wnęki.
Decydujący wpływ na budowę tunelu miała wojna francusko-pruska, która pokazała znaczenie ówczesnej kolei. Po zakończeniu prac przywrócono pierwotne koncepcje budowy linii kolejowej Wałbrzych – Kłodzko, jednego z odcinków Śląskiej Kolei Górskiej. Jedną z wielu przeszkód na trasie był masyw Małego Wołowca (720 m n.p.m.) na Grzbiecie Rybnickim, oddzielający Kotlinę Wałbrzyską od Zagłębienia Noworudzkiego. W celu jej przekroczenia postanowiono drążyć jednotorowy tunel o długości 1560 mw okładzinie ceglanej. Pierwsze prace rozpoczęły się latem 1876 r. i trwały do 1879 r. Pierwszy pociąg oficjalnie przejechał tunelem 15 października 1880 r., przecież prace na jednotorowej trasie zostały zakończone. Pod koniec XIX wieku podjęto decyzję o budowie drugiego równoległego toru. W 1909 r. rozpoczęto budowę drugiego tunelu równoległego o długości 1601 m, o parametrach zbliżonych do tunelu wykonanego wcześniej. Tunel oddano do eksploatacji w 1912 roku. Tunel, który po raz pierwszy oddano do eksploatacji, został zamknięty pod koniec lat 90. XX wieku.
