Trasa prowadzi z Bańskiej Bystrzycy, przez Harmanec, do Kremnicy iz powrotem przez Hronską Dúbravę i Zvolen. Podróż kończy się ponownie w Bańskiej Bystrzycy. Linia między Bańską Bystrzycą a Górną Sztubą nosi nazwę SNP Line. Jego wyjątkowość, a także niepowtarzalne historie, jakie miały miejsce na trasie Kremnica – Zwoleń,
Pierwotna linia Zvolen – Vrútky była częścią Węgierskiej Kolei Północnej Budapeszt – Salgótarján – Lučenec – Zvolen – Vrútky (połączenie z Koleją Koszycko-Bohumińską), która została uruchomiona 12 sierpnia 1872 r. Rozważania dotyczące połączenia Zwolenia z Kolej Koszycko-Bohumińska przez Rużomberok lub Harmanec nie została zrealizowana ze względu na wysokie koszty. Ostatecznie wybrano wariant prowadzący przez Kremnicę.
Odcinek między Zvolenem a Bańską Bystrzycą został włączony do linii II. klasy i funkcjonował 3 września 1873 roku. Połączenie B. Bystricy z Turcem było przestarzałe przez wiele lat. Połączenie linii prowadzących do Pohronia i Turcomu rozpoczęto dopiero w okresie międzywojennym, kiedy to tzw. Trenczyn przez Prievidza, Handlová, Dolná Štubňa, Banská Bystrica i Margecany z Koszycami.
W 1931 r. uruchomiono linię kolejową Handlová – Horná Štubňa, łączącą regiony Ponitrie i Turiec, aw 1936 r. linię Červená Skala – Margecany, która została doprowadzona do linii Żylina – Koszyce. Po ukończeniu tych odcinków w 1936 r. rozpoczęto budowę ostatniego odcinka Bańska Bystrzyca – Dolná Štubňa, który miał połączyć istniejące linie.
Brakujący odcinek między Bańską Bystrzycą a Dolną Sztubą miał mieć długość 40.956 km i pokonać różnicę wysokości 373,78 m od Bystrzycy i 125,62 m od strony Turczańskiej. Liczba tuneli i długości tuneli zmieniła się w trakcie budowy ze względu na trudne warunki geologiczne. Najwyższy punkt toru osiągnął wysokość 692,94 m n.p.m. m ..
Wymagający szlak górski na skrzyżowaniu Wielkiej Fatry i Kremnickich Wierchów korzysta z 22 tuneli o łącznej długości 12 211 metrów, 112 mostów i przepustów. Aż 12 339 robotników pracowało na budowie (maj 1938) i tak została uroczyście otwarta 19 grudnia 1940 roku.
Pod koniec II wojny światowej większość wiaduktów i mostów została zniszczona przez wycofujących się Niemców, a po ich naprawie ruch wznowiono 17 marca 1946 roku.
